Tijdens de verdiepingsetmalen van De Mangrove brengen deelnemers hun vragen, uitdagingen en dilemma’s in. Mijn collega Harry Jansen heeft een aantal van deze thema’s verwerkt in gedichten over leiderschap. Lees hieronder de poëzie over gezag, over het vermogen te dragen en verdragen, over de onderstroom (‘de ondergrondse’), over feedback geven en nog veel meer.

Ge zag

Ge zag onze dromen
Wij misten de moed
Ge loofde die dromen
Ge zei het komt goed 

Ge zag onze weifel
die van u zagen wij
Ge koestert die twijfel
Dat hoort er dus bij 

Ge zag dat het kan
En  bleef gerust gaan
Ge bracht het verhaal
En  ging ervoor staan 

Ge zag ons wel hopen
Ge zag ons wel staan
Ge zei ons te lopen
Ge zei je kunt het aan 

Gewogen geweten, een heldere lijn
Gedreven mildheid, vanzelfsprekend zijn
Een tikkie distantie, en toch zo vertrouwd
Vooropgaan is zilver, vertrouwen is goud

Getekend door t leven, gevoelig gemoed
Oprecht in het geven, hard als het moet            
Voortdurend reflectie, verstaanbare taal
Wars van perfectie, indringend verhaal

Bespeelt heel het veld, houdt alles bijeen
Je ziet het niet snel, maar proeft het meteen
Geloofd in de woorden, geloofd in gedrag
In simpele woorden, een mens met gezag

———————

Ver dragend leiderschap

Hoever ga je - Hoe ver bind je - Hoe versta je - Hoe verzin je

Hoever draag je anderen
waar trek je de lijn
hoe verdraag je anderen
die aan het leren zijn

Hoe ver draagt je stem
hoever ben je oprecht
en hoe ver doe je zelf
wat je zelf zegt

Hoe ver reikt je eerlijkheid
in tijden van poneren
hoe ver meen je wat je zegt
wanneer is 't positioneren 

Hoe ver mag je twijfelen
op zoek naar het waarom
hoe lang is dat wijsheid
en wanneer wordt dat dom

Hoe ver mag je pijn doen
wanneer de pijn vermijden
wanneer is vechten als een zoen
wanneer wordt leiden lijden

Hoe ver loopt je leiderschap
wat zie je onder ogen
hoever gaat je zelfkritiek
hoe ver je eigen mededogen.

—————-

Ondergrondse

Ken je de ondergrondse?
Hij loopt hier onderdoor
Nogal ondoorgrondelijk
Niemand heeft het door

Tenminste, dat zegt men:
Nee nee ik weet van niets
Ik doe daar niet aan mee hoor
Ik ga steeds met de fiets!’

Maar ondertussen is ie vol
De fietsen die staan boven
En ondergronds daar roddelt het
Dat wil je niet te geloven

Er gaan weer prille praatjes rond
En ook nog een gerucht
Ja ja de ondergrondse 
Grijpt alles uit de lucht

Die smeuïge verhalen
over de directeur
Al zijn ze dan wat ongegrond
het geeft je leven kleur

Dat merk je, want het gekke is
Geen passagier stapt uit
Geen conducteur te zien ook
Dus niemand die eens fluit

Het schijnt dat als je uit stapt
Dan vindt de rest dat flauw
Geheid de volgende roddel
Die gaat dan over jou

De code luidt: blijf zitten!
Je bent hier ondergronds
En doe gewoon gezellig mee
Dan blijft het onder ons

Moraal:
Als je wat verdieping zoekt
En je ondergronds wilt gaan
Vraag dan aan je directeur
Waar de meeste fietsen staan

—————

Dingetje (over feedback)

Laatst had ik weer zo’n dingetje. Ik krijg altijd gedoe
echt typisch weer zo’n dingetje, over hoe ik mijn dingen doe
zoals met die irritante collega
die kakelt steeds enorm uit haar nek
ze komt laatst vrolijk naar me toe
en zegt schalks: “Ik wil van jou wel eens feedback!?”

Voor mij is dat een dingetje, dat geeft me echt intern gedoe
maar goed, ik doe mijn dingen, zoals ik mijn dingen doe
dus ik zeg: “Wat wil je horen?
‘k weet niet of ik je genoeg ken..”
Ze zegt: “Nou in ‘t algemeen
Zoals: hoe goed ik in mijn werk ben.”

Ook dat is wel een dingetje, van binnen neemt de spanning toe
maar goed, ik doe ook dit soort dingen, zoals ik mijn dingen doe
Dus ik zeg: “Ik vind je in je vak
Echt ontzettend slecht!”
Toen gaf ik zeven voorbeelden
Dus ik denk: zo snapt ze ’t echt.

Dat was voor haar wel een dingetje. Haar hoofd gaf wat gedoe
Ik denk tsja, ik doe nu eenmaal dingen, zoals ik mijn dingen doe
Zij: “Maar is er dan niks positiefs,
Ben ik helemaal niet oke?!?”
Ik dacht nog even heel goed na
En ja, toen zei ik: “Nee.”

Toen werd ’t echt een dingetje, Ze werd een beetje rood
Ze  schreeuwt een heel schuin zinnetje en kijkt me half dood
Ze zegt: “ik vind je wel erg bot!
Waar is je empathie??”
Ik zeg: “Je vroeg me om feedback,
Nou en dan geef ik die..”

Nou toen werd ’t wel een ding: “zo geef je geen feedback!!”
ze heft haar middelvinger en gunt me een gebrek
dat vond ik wel wat minnetjes, maar ja, ik ben niet gek
ik zeg: ”ik zie jouw vingertje, als opbouwende feedback!”
dat was blijkbaar echt de druppel,
haar oren stomen fanatiek

“Dat was geen feedback, knuppel!!
Dat was gewoon kritiek!!” 
Ik zocht een reddend zinnetje
en zei: “ik heb nu eindelijk geleerd!
Dat als je feedback geeft met een vingertje,
het heel gauw escaleert!”

Ik kijk collega in de ogen
verbeten blik en trillend mondje
ik pak haar middelvinger vast
en zeg verbaasd: “’t is net een kort lontje”
Ik vraag:” Is dit voor jou een  dingetje?”
“zeg ik soms iets verkeerd?”,

Toen is mijn collega met haar vingertje,
spontaan ge-explodeerd.

Moraal:
Feedback is wel een ding...

———————-